ابن ‏شهرآشوب روايت کرده است که چون ابوسفيان به مدينه آمد و مي‏خواست که امان از حضرت رسالت (صلي الله عليه و آله و سلم) بگيرد، به خدمت حضرت اميرالمؤمنين (عليه‏السلام) آمد که آن حضرت را شفيع کند، حضرت قبول نکرد، جناب فاطمه (عليهاالسلام) در پس پرده بود، جناب امام حسن (عليه‏السلام) چهارده ماهه بود و تازه به رفتار آمده بود، ابوسفيان گفت: اي دختر محمد اين طفل را براي من شفيع گردان نزد جد خود، پس امام حسن (عليه‏السلام) پيش آمد، به يک دست بيني ابوسفيان را گرفت و به دستي ديگر ريش او را، به قدرت حق تعالي به سخن آمد گفت: بگو لا اله الا الله محمد رسول الله تا من شفاعت کنم نزد جد خود براي تو، پس حضرت اميرالمؤمنين (عليه‏السلام) فرمود: حمد مي‏کنم خداوندي را که از آل محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) نظير يحيي بن زکريا را به وجود آورد، چنانچه حق تعالي در حق او مي‏فرمايد که «وَ آتَيْناهُ الْحُکْمَ صَبِيّاً.» سوره مریم آیه ۱۲