شهری به آتش می‌کشم گر تو لبت را تر کنی

من چون گلی در دست تو تا که مرا پرپرکنی

بر رشته های معجر زهرا قسم سیدعلی

خنجر به خنجر می‌زنم گر تو هوای سر کنی

حرف رفتن مزن ای یار دلم می‌شکند

گر نباشی تو علمدار

علم می‌شکند

تو تمامی امید دل مایی آقا

حرف رفتن که شود لوح و قلم می‌شکند

فرمانده نزن حرف وداع یار می‌آید

نزدیک شد آنروز که آفتاب برآید

پرچم برسد دست ولی از دو کف تو

آنروز تمام غم دوران سرآید

حادثه پشت اشک در راه است
پس از آن بغض انقلابی‌ها
باز هم جنگ نرم در راه است
دشمنی‌ها و شب نخوابی‌ها
رهبر روزهای طوفانی
اشک‌هایش همیشه پرمعناست
بغض او یک کتاب فلسفه است
حکم او سرنوشت خانه ماست

خواب کابوس وار فتنه‌گران
حاکم قلب‌های آینه‌ای
زنده باشد به کوری دشمن
رهبرم، الامام خامنه‌ای