قال الامام علی (علیه السلام): من اقتصر فی اکله کثرت صحته و صلحت فکرته

کسی که در خوردن به اندک اکتفا کند تندرستی او بسیار و اندیشه اش شایسته باشد.

چه مقدار غذا بخوریم ؟

افراط وتفریط در رساندن غذا به بدن ، هر دو ضرر ومفسده دارد . امام رضا (علیه السلام) با تشبیه بدن به زمین می فرماید: بدن انسان، بسان زمین پاک وآ ماده برای زراعت است که اگر در آبادانی وآب دهی به آن ، مراقبت شود،به گونه ای که آب ،نه فراوان تر از نیاز بدان برسد تا آن را غرقاب وباتلاق کند ونه از اندازه کمتر باشد تا آن را به تشنگی گرفتار سازد،آبادانی اش استمرار می یابد، اما اگر از آن غفلت شود ، به تباهی می گراید و علف هرز در آن می روید،بدن چنین حکایتی  دارد و و تدبیر آن در خوراک و پوشاک چنین است .

راوی میگوید:گفتم یا رسول الله(صل الله علیه و آله)فدای تو شوم میخواهم سوالی بکنم اما خجالت می کشم و آن اینکه آیا در بهشت غنا وجود دارد؟
حضرت فرمود:در بهشت درختی است که خداوند به بادها امر میکند بر آن درخت بوزند و آنرا به حرکت درآورند و ازآن درخت نغمه هایی صادر می شود که هرگز خلایق به خوبی و لذت آن نشنیده اندو بعد حضرت فرمود:این پاداش کسی است که در دنیا از ترس خدا شنیدن غنا را ترک کرده باشد.

“انس بن مالك” از پيامبر (ص) نقل كرده كه فرمودند:

 ماه مبارك به شما رو آورده است و در اين ماه شبي است كه برتر از هزار ماه است و هر كس از فيض شب قدر محروم گردد، از تمام خيرات بي‌نصيب مانده است و محروم نمي‌ماند از بركات شب قدر، مگر كسي كه خويشتن را محروم كرده است.

از امام باقر (ع) نيز درباره به وجود آمدن شب قدر نقل است:

 كه اگر خداوند كارهاي مؤمنان را چند برابر نكند به سر حد كمال نمي‌رسند، اما از راه لطف كارهاي نيكوي آن‌ها را چند برابر مي‌فرمايد تا كاستي هايشان جبران شود.

حضرت علی علیه السلام : خداوند روزه را برای آزمایش اخلاص مردم واجب فرموده است، که روزه در اخلاص عمل بسیار مؤثر است، یعنی کسی که روزه می‏گیرد و تمامی روز را با همه امکان بخوردنیها و آشامیدنی‏هایی که در اختیار دارد، در عین حال امساک می‏نماید، جز اخلاص به پیشگاه حضرت حق مفهومی دیگر ندارد، و در قسمتی از نهج البلاغه می‏فرماید: «و صوم شهر رمضان فانه جنة من العقاب‏»  و یکی از دلائل وجوب روزه این است که روزه ماه رمضان سپر است از عقاب الهی، یعنی روزه موجب غفران و آمرزش گناهان و معاصی انسان است، که به وسیله روزه نجات از آتش جهنم و عقوبت پروردگار به دست می‏آید.

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم :

قَد وَکَّل اللهُ بِکُلِّ شَیطانٍ مَرِیدٍ سَبعَةً مِن مَلائِکَتِهِ فَلَیسَ بِمَحلولٍ حتّی یَنقَضِیَ شَهرُکُم هذا 

 خداوند بر ھر شیطان سركشى ھفت تن از فرشتگان خود را گمارده است كه تا پايان اين ماه ھمچنان در بند آن ھا مى باشد.

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم :

 هُوَ شَهْرٌ أَوَّلُهُ رَحْمَةٌ وَ أَوْسَطُهُ مَغْفِرَةٌ وَ آخِرُهُ الْإِجَابَةُ وَ الْعِتْقُ مِنَ النَّار

رمضان ماهى است كه ابتدايش رحمت است و ميانه ‏اش مغفرت و پايانش اجابت و آزادى از آتش جهنم.

رسول خدا:

به راستی خدای تبارک و تعالی مردمی را مبعوث می کند که چهره ای از نور دارند و بر کرسی نورند در سایه عرشندو چون انبیاء اند و انبیاء نیستند و چون شهدانند و شهدا نیستند ، سپس آن حضرت دست بر سر علی نهاد و فرمود : این است و شیعیانش.

قال علیٌ (ص)

سَبَبُ العِفَّة الحَیَاءُ

پیش در آمدعفت و پاکدامنی ، داشتن حیاست.

قال الصادق (ع)

حیاپنج گونه است

حیاازگناه

حیاازکوتاهی

حیااز روی کرامت و بزرگواری

حیای محبت و دوستی

حیای هیبت و عظمت

که هر یک اهلی دارد و هر گروه ، درجه ی جداگانه ای دارند.

قال علی (ع) :

اعقَلُ النّاس احیاهُم

خردمندترین مردم باحیاترین آن هاست.

قال رَسُول الله (ص) :

اَلاِسلامُ عُریَانُ فَلِباسُهُ الحَیاِءُ

اسلام برهنه است ، پس حیالباس آن است.

نشانه ی خوبان

قال الله تعالی:

یا احمَدُ! اِنَّ اهل الخَیرِ و اهلَ الآخِرَة رقیقةُ

وُجُوهُهُم ، کِثیرٌ حَیلءُهُم ، قلیلٌ حُمقُهُم.

ای احمدهماناخوبان و اهل آخرت گشاده رو،حیای شان

بسیار و حماقتشان کم است.

حضرت صادق  می فرماید:

أربعُ مَن كُنَّ فیه كَمُلَ إیمانُهُ وَإن كانَ مِن قَرْنِهِ إلَى قَدَمِهِ ذُنُوباً لَم یَنْقُصْهُ ذَلِك ، قالَ : وَهُو الصّدقُ وأداءُ الأمانةِ وَالحَیاءُ وَحُسنُ الخُلُقِ

چهار خصلت است اگر در كسى باشد ایمانش كامل مى شود، اگرچه از سر تا پایش گناهانى باشد، این گناهان چیزى از او نمى كاهد؛ فرمود: و آن چهار چیز: صدق و اداى امانت و حیا و حسن خلق است.

امام باقر  مى فرماید:

:

إنَّ أكمَلَ المُؤمنینَ إیماناً أحْسَنَهُم خُلْقاً؛

كامل ترین مؤمنین از جهت ایمان نیكوترین آنان از نظر اخلاق است.

امام رضا سلام الله علیه: 

اِثْنانِ عَلیلانِ اَبَدا: صَحیحٌ مُحْتَمٍ وَ عَلیلٌ مُخَلِّطٌ ؛      

 دو گروه همیشه مریضند: سالمى كه

پرهیز مى‏كند و مریضى كه پرهیز نمى‏كند.