راهپیمایی بزرگ شیعیان در روز اربعین را می‌توان مصداق واضحی از یک قدرت نمایی نرم دانست که عملا در هر قالبی توانایی بروز و ظهور دارد.
در حالت عادی مهم‌ترین کارکرد آن انتشار پیام جهانی عاشورا برای سایر ملت‌های جهان و به خصوص در جهان اسلام است. به طور حتم این راهپیمایی عظیم که از نجف آغاز و به کربلا ختم می‌شود، می تواند تجدید بیعتی باشد با تمام آنچه که درکربلا گذشته است.
این که چنین حرکتی بزرگی در نهایت تا کجا قابل گسترش است، بستگی به قابلیت های این حرکت مردمی دارد، اما با توجه به رشد سریع آن در مقیاس عمومی، می‌توان امیدوار بود که در آینده شاهد تبدیل شدن آن به بزرگترین اجتماعی تاریخی شیعه در جهان باشیم که به طور مداوم ادامه دارد.
خواستم این اربعین را کربلا باشم ، نشد
از نجف، پای پیاده… کربلا باشم ، نشد
زائران بین نمازی در حرم یادم کنید
هر نمازی خواستم در کربلا باشم ، نشد
فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد
«چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام»
«خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام»
گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد
قامت خم گشته یی بهر جواب آورده ام
اشک، سرخ، چهره زرد و تن سیاه و موسفید
اینهمه سوغات از شام خراب آورده ام
اشک می بارم ز داغ چارساله دخترت
گر چه پرپر شد گلت با خود گلاب آورده ام
همرهم زین العباد این حجت دادار را
جان و تن مجروح از بزم شراب آورده ام
